Konuşma Terapisinde Tanı/Teşhis Yöntemleri

1. Biyografik Yöntem

Tıpta, bu yöntem anamnestik olarak bilinir. İletişim bozukluğu olan kişinin kişisel ve aile öyküsü ele alınır. Kişisel olarak , doğum ve çocukluk döneminde embriyonik gelişim aşamasından konuşma bozukluğunun ortaya çıkmasına kadar uzanır. Ailede yakın akrabaların hastalıkları ve bozuklukları üzerine bir çalışma bulunmaktadır. Biyografik yöntem, genetik arka planda, hamilelikte, doğumda, ontogenezde, sosyo-psikolojik ortamda bozukluğun ortaya çıkması için etiyolojik faktörleri (nedenleri) ortaya çıkarmak ile ilgilir.

2. Cihaz ile Teşhis Yöntemi

İşitme bozuklukları (odyometri), çeşitli malformasyonlar, travmalar ve beyin yaralanmaları (anjiyografi), kasların işleyişindeki bozukluklar (elektromiyografi, vb.) Tıpta özel ekipmanlarla incelenir. Ancak pozitron emisyon tomografisi (PET), görüntüleme beyin taraması ve uyarılmış potansiyelleri içeren birçok modern araştırma yöntemi de vardır.

Beynin dil uyaranlarının işlenmesindeki aktivitesi, elektroensefalografi, elektromanyotografi (nöroşirurjik müdahale sırasında lokal stimülasyon), elektrotların implantasyonu ve diğerleri ile deneysel amaçlar için incelenebilir.

3. Testler, Ölçekler, Anketler

Bazıları konuşma durumunu incelemek için tasarlanmıştır. Bozulmuş konuşmanın niteliklerinin değerlendirilmesine ve niceliksel farklılıklarının normla karşılaştırıldığında açıklanmasına izin verir.

Test yöntemleri en yaygın olanlarıdır. Bireysel çalışmanın sonuçlarının belirlenmiş yaş ve cinsiyet normlarıyla karşılaştırılabileceği bu tip standartlaştırılmış yöntemler vardır.

Daha sıklıkla, konuşma durumunu teşhis etmek için standart olmayan testler kullanılır ve bu da oldukça bilgilendirici olabilir.

Testlerin, ölçeklerin, anketlerin (standartlaştırılmış ve standartlaştırılmamış) başka bir kısmı, psikometrik amaçlar için iletişim bozukluğu olan kişilere uygulanır.

Zihinsel işlevin çeşitli yönlerinde sapmaların niceliksel ölçümünü yaparlar. Bazı psikometrik testler de konuşmanın özelliklerini inceler, ancak özel testlerle daha eksiksiz ortaya çıkar,

4. Gözlem

Bu evrensel bilimsel yöntem sonuç vermez.

Nicel ölçümlere tabi olmakla birlikte, uzun süre toplanabilen ve çok doğru sonuçlara yol açabilen zengin izlenimlerin temelidir. Doğal koşullarda uygulanır, bu da önceden hazırlanmış bir plan, sonuçların kaydedilmesi ve raporlanması gerektirmediği anlamına gelmez.

Dezavantajı, gözlemcinin kendisini ilgilendiren fenomenin kendiliğinden tezahür etmesini bekleyen pasif bir konumda olmasıdır.

Konuşma terapisi teşhisinde gözlem, iletişimsel ve genel davranışın bir gözlemi olarak gerçekleşir.

Konuşma aparatının organları da gözlemlemeye tabi tutulur. Bu gözlem, bazıları uygun ortodontik müdahale ile düzeltilebilen konuşma üzerinde olumsuz etkisi olan malformasyonları teşhis etmek içindir..

Gözlem, konuşma terapistine, bozulmuş konuşmanın özellikleri hakkında birincil fikir verir ve dikkatini tam veya kısmi olarak daha fazla araştırmaya yönlendirir.

Taklitçi veya uyaranlı konuşmadan önemli ölçüde farklılık gösterebilen spontan konuşmanın durumunu kaydeder.

5. Konuşma

Hem konuşma terapisi ve hem de psikodiyagnostikte en yaygın ve üretken yöntemler arasındadır.

Araştırmacının maksatlı, önceden hazırlanmış sorular sorduğu bir diyalog biçimindedir.

Doğrudan kişilerarası iletişimi etkili bir şekilde uygulamak için, teşhis nesnesi olan kişinin yaş özellikleri ve iletişim yetenekleri hakkında iyi bir bilgiye sahip olmak gerekir.

Konuşmayı, bir konuşma terapisi teşhis yöntemi olarak kullanarak; konuşma terapisti en başından konuşma bozuklukları hakkında genel bir izlenim edinir ve daha ileri tanı araştırmalarının yönlerini ana hatlarıyla belirtir.

Daha sonra, temel araştırma sürecinde, konuşma terapisti konuşma patolojisinin özelliklerine derinden girer.

İletişim bozukluklarının teşhisinde, listelenen yöntemler yeterli sonuçlara ulaşmak için her zaman yeterli değildir. Daha karmaşık durumlarda, farklı uzmanların çabalarını birleştiren uzman değerlendirme yöntemini uygulamak gerekebilir.

Kantitatif bir ifadesi yoktur, ancak bu durumlarda en güvenilir araç olabilir. Diğer konuşma tanı ve psikodiyagnostik yöntemleri arasında manipülatif, okuma, yazma bulunur.

Manipulatif olanların yardımcı bir anlamı olabilir ve diğer yöntemlerle birlikte kullanılabilir. Manuel uygulama alanındaki bazı nöropsikolojik eksiklikleri kanıtlamak için uygundurlar.

Okuma ve yazma becerilerinin testi, hem hata miktarını hem de kişinin eğitim aşamasını dikkate alan konuşma bozukluklarını ortaya çıkarır.